Vanavond weer in de lesbanken met mijn medestrijders in de Chinese taal. Na drie weken, waarin de enige Chinees die ik gezien heb mijn afhaal Chinese Rijsttafel afrekende, weer in de weer met tongbrekende klanken en onleesbare tekens. Ik had een kleine, niet overkomelijke achterstand opgelopen ten opzichte van een aantal meer aanwezige medestudenten. Het was in ieder geval weer lachen,en, niets is onmogelijk. Ni Hao.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten