Ik ben er pas sinds een uur of 1 lokale tijd (1 uurtje verschil met NL? Ben het even kwijt). Ingecheckt en rond het heetst van de dag richting de baai van Luanda gelopen, zonder camera. Weinig witte mensen hier. Is het verbeelding of zitten de jarenlange oorlogen nog in de hoofden van velen? Geen spijt dat ik mijn camera niet bij me had. Aan het Noordeinde van de kade een restaurantje gevonden voor een koude cola en wat dollars omgezet in Angolese Kwanza bij gebrek aan een werkende ATM. Ze doen daar 1 USD op 74 Kwanzaatjes.
In het hotel de fitness in om verder uit te zweten. Er zijn ook nog een tennisbaan en een squashcourt. Bij het vallen van de avond deze foto genomen vanaf het dak van Tropico: harde wind en moeilijk om de camera stil te houden. Van alle kanten beneden de klanken van Afro-muziek. Naast het hotel, direct buiten voor de kerkdeuren, een openluchtdienst met veel gezang. Dat belooft wat voor de Dag des Heren.
Nu weer verder in Arthur Japin's 'De Zwarte met het Witte Hart'. Ontroerend en verslavend. Is al mijn laatste boek dat ik bij me heb: teveel vlieguren en daarom lange leesmomenten: heb 'Dans van de Luipaard' van Lieve Joris over Congo al uit. Een mooie schets, en veel van de verhalen en beschrijvingen vond ik terug in Kinshasa uit de verhalen van allen die we daar ontmoetten vorige week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten