Heerlijk weer hier in de Zambiaanse winter: zonnig en koel. Veel aangemaner dan de klamme hitte van West Afrika. Vanmiddag nog een stukje verder de winter in, via Johannesburg airport met een uitstapje de stad in voor een late lunch, en dan weer richting de zomer (?) van Nederland, alwaar aankomst zondagochtend.
Photo: Reinier van Oorsouw
Website: www.ucmedia.nu
E-mail: info@ucmedia.nu
zaterdag, juni 27, 2009
Koffi Olomide
Gisteravond het geluk gehad om een concert van Koffi bij te kunnen wonen, de excentriek geklede Afrikaanse popster Koffi. Na een minuut stilte ter nagedachtenis aan een andere legend of pop (Michael J.) trapte Koffi af met enkele van zijn nieuwere songs. Begeleid door een hip koor van in rood geklede jongemannen en een zestal schaars geklede 'dancing girls' zong Koffi, gekleed in een wit pak afgezet met gekleurde kralen, een partijtje Tcha Tcho (zie hieronder) in de tuin van het Tai Pamodzi. Het Zambiaandse publiek (uitverkocht) raakte enthiousiast maar niet in extase. Pas bij 1 van zijn latere nummers nam het publiek zijn kans waar om een podium op te gaan om met de levende legende op de foto te gaan, voorzover toegestaan door de bodyguards. Mooie gekkigheid, mogelijk gemaakt door Zain (voorheen Celtel).
Bron Wikipedia:
Koffi Olomide (Kisangani, 31 augustus 1956) is een Congolese soukous-zanger, producer en componist.
Zijn werkelijke naam is Antoine Agbepa Mumba Hij werd geboren als zoon van een Congolese vader en een moeder uit Sierra Leone, en groeide op in Kinshasa.
Hij vertrok naar Frankrijk om te studeren. In Parijs begon hij gitaar te spelen en liedjes te schrijven. Toen hij terugkeerde naar Congo was hij lid van Viva la Musica, de band van Papa Wemba. Olomide maakte de tragere stijl van de soukous, die uit de mode was geraakt, opnieuw populair. De stijl, die hij Tcha Tcho noemde verwierf populariteit buiten Congo. Olomide's muziek kan tamelijk controversieel zijn, en behandelt actuele gebeurtenissen en onderwerpen die taboe worden beschouwd in sommige conservatieve gemeenschappen.
Olomide heeft ook meegewerkt aan het salsaproject Africando.
Bron Wikipedia:
Koffi Olomide (Kisangani, 31 augustus 1956) is een Congolese soukous-zanger, producer en componist.
Zijn werkelijke naam is Antoine Agbepa Mumba Hij werd geboren als zoon van een Congolese vader en een moeder uit Sierra Leone, en groeide op in Kinshasa.
Hij vertrok naar Frankrijk om te studeren. In Parijs begon hij gitaar te spelen en liedjes te schrijven. Toen hij terugkeerde naar Congo was hij lid van Viva la Musica, de band van Papa Wemba. Olomide maakte de tragere stijl van de soukous, die uit de mode was geraakt, opnieuw populair. De stijl, die hij Tcha Tcho noemde verwierf populariteit buiten Congo. Olomide's muziek kan tamelijk controversieel zijn, en behandelt actuele gebeurtenissen en onderwerpen die taboe worden beschouwd in sommige conservatieve gemeenschappen.
Olomide heeft ook meegewerkt aan het salsaproject Africando.
zondag, juni 21, 2009
pauze
Een kleine corectie op voorgaande post: er zijn zes deelnemende landen aan de African Cup of Nations Fieldhockey, te weten: Egypt -Kenya - Nigeria - South Africa - Ghana. Een stukje Engelse koloniale historie. Winnaar vantevoren bekend lijkt me.
Part-time Supervisor
Omdat ik toch in de buurt was even een kijkje genomen bij de bouw van het eerste kunstgrasveld voor hockey in Accra, Ghana. Volgens mijn gids op het bouwterrein vindt oplevering over een week plaats, just in time voor het Afrikaans kampioenschap veldhockey vanaf 10 juli aanstaande. Dat betekent dus 24 uur per dag bouwactiviteit want er moet nog veel gebeuren. Er schijnen acht deelnemende teams te zijn, waaronder Ghana, Zuid Afrika en Nigeria. Het veld had al afgelopen week opgeleverd moeten zijn maar de bouwopzichter ('the white man' zoals hij steeds werd genoemd) is ziek geworden (geen zin om verantwoordelijk te zijn voor te late oplevering?) en was pas recent vervangen door een nieuwe 'white man'. De bouw is in handen van een Italiaanse firma dus alles zal op het laatste moment wel goedkomen. Ghana's President, Atta Mills, heeft er zin an en benoemde Fieldhockey tot zijn favoriete sport. Als je in de buurt bent, pik even een wedstrijdje mee voor het luttele bedrag van 1 Cedi (ongeveer 50 eurocent), volgens mijn rondleider.
zaterdag, juni 20, 2009
zwembad accra
Geen schoonheidsprijs voor deze webcam foto. De boodschap: het is hier goed toeven aan de rand van het zwembad van novotel met in mijn oren 'met het het oog op morgen'.
John O'Groats' Club Sandwich (in LA)
Vaste prik op de menukaarten van de betere hotels over de hele wereld is de clubsandwich. Met basisingredienten getoast brood, uitgebakken bacon, tomaat, ham, kaas en sla een makkelijke keuze voor een snelle hap tussendoor. Vaak vergezeld van pommes frites of chips vormt hij een lichte lunch. Een satestokje erdoorheen om het hele verhaal bij elkaar te houden. De herkomst van de Club Sandwich is, zoals wel vaker het geval bij culinaire klassiekers, onderwerp van discussie tussen de aanhangers van zus en de gelovigen in zo. Een stukje historie:
-----------------
The origin of this sandwich, which is most often associated with hotels around the world, is all a matter of speculation and guesswork. The name probably comes because of its popularity at resorts and country clubs. It definitely existed in the United States by the late 19th century. The Club Sandwich was the favorite of former King Edward VIII of England and his wife, Wallis Simpson. In fact, she took great pride in preparing this sandwich.
1894 - The most popular theory is that the sandwich first appeared in 1894 at the famous Saratoga Club-House (an exclusive gentlemen only gambling house in upstate Saratoga Springs, New York) where the potato chips was born. Originally called Morrissey's Club House, were neither women nor locals were permitted in the gambling rooms. In 1894, Richard Canfield purchased the club:
According the 1940 New York Writer's Project book called New York: A Guide to the Empire State:
In 1894 Richard Canfield (1865-1914), debonair patron of art, purchased the Saratoga Club to make it a casino. Canfield Solitaire was originated in the casino's gambling rooms and the club sandwich in its kitchens.
From the 1916 book Salads, Sandwiches, and Chafing Dish Recipes, by Marion H. Neil:
Origin of the Club Sandwich - It will not surprise any who know how frequently most excellent things are born of necessity to know that the club sandwich originated through accident., A man, we are told, arrived at his home one night after the family and servants had retired, and being hungry, sought the pantry and the ice chest in search of something to eat. There were remnants of many things in the source of supplies, but no one thing that seemed to be present in sufficient abundance to satisfy his appetite. The man wanted, anyway, some toast. So he toasted a couple of slices of bread. Then he looked for butter, and incidentally something to accompany the toast as a relish. Besides the butter he found mayonnaise, two or three slices of cold broiled bacon, and some pieces of cold chicken. These he put together on a slice of toast, and found, in a tomato, a complement for all the ingredients at hand. Then he capped his composition with a second slice of toast, ate, and was happy. The name club was given to it through its adoption by a club of which the originator was a member. To his friends, also members of the club, he spoke of the sandwich, and they had one made, then and there, at the club, as an experiment, and referred to it afterward as the " club sandwich." As such, its name went out to other clubs, restaurants, and individuals, and as such it has remained. At least, this is the story as it is generally told.
1903 - The oldest recipe for the club sandwich was published in the Good Housekeeping Everyday Cook Book, by Isabel Gordon Curtis in 1903. The recipe states:
Club Sandwich - Toast a slice of bread evenly and lightly butter it. On one half put, first, a thin slice of bacon which has been broiled till dry and tender, next a slice of the white meat of either turkey or chicken. Over one half of this place a circle cut from a ripe tomato and over the other half a tender leaf of lettuce. Cover these with a generous layer of mayonnaise, and complete this delicious "whole meal" sandwich with the remaining piece of toast.
1904 -The 1904 World’s Fair in St. Louis helped help popularized the club sandwich with four of the restaurants including their version on the menus. According to the book Beyond The Ice Cream Cone - The Whole Scoop on Food at the 1904 World's Fair by Pamela J. Vaccaro:
Mrs. McCready's Model Restaurant, the American Inn, included in its sandwich fare "The American Inn Club." The Old Parliament House had a "special Club Sandwich," and even Fair Japan had "The Club Sandwich." So the Fair may have done its part in popularizing this sandwich not through one specific concessionaire, but through many.
1929 - Florenece A. Cowles wrote about the history of the club sandwich in her cookbook Seven Hundred Sandwiches, published in 1929:
Who invented and christened the club sandwich? And how, why, when and where? No authoritative answers to these questions are available. One legend has it that a man came home late and hungry from his club one night, raided the ice box and made himself a super-sandwich which he dubbed "club." Another says that the chef of some club made himself a reputation by devising this special type of comestible. Anyway, who cares, and what difference does it make? The club sandwich is here to stay. It is a meal in itself, and a meal which may have highly diversified component parts, as long as the principal specifications of toast, meat and salad ingredients are adhered to. Originally it was constructed on the toppling tower plan, but in any other shape it tastes as good and convenience now dictates a more open formation which may be readily attacked. The club sandwich may consist of anywhere from one to five stories. The foundation is always toast, but the superstructure depends on the maker's fancy--and the materials at hand. The sandwich should be eaten with knife and fork.
1930's - Some historians think that the sandwich was originally only a two-decker and that it originated aboard the double-decker “club cars” of our early trains in America that traveled from New York to Chicago in the 1930's and 1940's.
James Beard (1903-1985), American chef and food writer wrote the following about the Club Sandwich in his book, James Beard's American Cookery:
. . . it is one of the great sandwiches of all time and has swept its way around the world after an American beginning. Nowdays the sandwich is bastardized because it is usually made as a three-decker, which is not authentic (whoever started that horror should be forced to eat three-deckers three times a day the rest of his life), and nowadays practically everyone uses turkey and there's a vast difference between turkey and chicken where sandwiches are concerned.
-------------------------------------------------------------
Zelf reken ik me vooral tot de aanhangers van de ClubSandwich consumptivisten: zij die zich regelmatig tegoed doen aan deze driehoekige versnapering. Zoals in de lobby van het Mercure hotel in afwachting van de chauffeur die me naar Accra gaat rijden vanmiddag.
Vanochtend een klein rondje gelopen op het strand achter het hotel. Tussen de schelpenrapers en bedelende kinderen door in de tropische klamme hitte die een echte wandeling niet aantrekkelijk maakt. Het strand heeft potentie maar zwemmen is met het oog op de golven en verraderlijke stromingen niet aan te raden. Daarvoor heeft het hotel een groot zwembad, dat vandaag vol ligt met Togolais en Europeanen. En de clubsandwich was heel behoorlijk. Voor een betere: hotel Tropicana in Maputo;)
-----------------
The origin of this sandwich, which is most often associated with hotels around the world, is all a matter of speculation and guesswork. The name probably comes because of its popularity at resorts and country clubs. It definitely existed in the United States by the late 19th century. The Club Sandwich was the favorite of former King Edward VIII of England and his wife, Wallis Simpson. In fact, she took great pride in preparing this sandwich.
1894 - The most popular theory is that the sandwich first appeared in 1894 at the famous Saratoga Club-House (an exclusive gentlemen only gambling house in upstate Saratoga Springs, New York) where the potato chips was born. Originally called Morrissey's Club House, were neither women nor locals were permitted in the gambling rooms. In 1894, Richard Canfield purchased the club:
According the 1940 New York Writer's Project book called New York: A Guide to the Empire State:
In 1894 Richard Canfield (1865-1914), debonair patron of art, purchased the Saratoga Club to make it a casino. Canfield Solitaire was originated in the casino's gambling rooms and the club sandwich in its kitchens.
From the 1916 book Salads, Sandwiches, and Chafing Dish Recipes, by Marion H. Neil:
Origin of the Club Sandwich - It will not surprise any who know how frequently most excellent things are born of necessity to know that the club sandwich originated through accident., A man, we are told, arrived at his home one night after the family and servants had retired, and being hungry, sought the pantry and the ice chest in search of something to eat. There were remnants of many things in the source of supplies, but no one thing that seemed to be present in sufficient abundance to satisfy his appetite. The man wanted, anyway, some toast. So he toasted a couple of slices of bread. Then he looked for butter, and incidentally something to accompany the toast as a relish. Besides the butter he found mayonnaise, two or three slices of cold broiled bacon, and some pieces of cold chicken. These he put together on a slice of toast, and found, in a tomato, a complement for all the ingredients at hand. Then he capped his composition with a second slice of toast, ate, and was happy. The name club was given to it through its adoption by a club of which the originator was a member. To his friends, also members of the club, he spoke of the sandwich, and they had one made, then and there, at the club, as an experiment, and referred to it afterward as the " club sandwich." As such, its name went out to other clubs, restaurants, and individuals, and as such it has remained. At least, this is the story as it is generally told.
1903 - The oldest recipe for the club sandwich was published in the Good Housekeeping Everyday Cook Book, by Isabel Gordon Curtis in 1903. The recipe states:
Club Sandwich - Toast a slice of bread evenly and lightly butter it. On one half put, first, a thin slice of bacon which has been broiled till dry and tender, next a slice of the white meat of either turkey or chicken. Over one half of this place a circle cut from a ripe tomato and over the other half a tender leaf of lettuce. Cover these with a generous layer of mayonnaise, and complete this delicious "whole meal" sandwich with the remaining piece of toast.
1904 -The 1904 World’s Fair in St. Louis helped help popularized the club sandwich with four of the restaurants including their version on the menus. According to the book Beyond The Ice Cream Cone - The Whole Scoop on Food at the 1904 World's Fair by Pamela J. Vaccaro:
Mrs. McCready's Model Restaurant, the American Inn, included in its sandwich fare "The American Inn Club." The Old Parliament House had a "special Club Sandwich," and even Fair Japan had "The Club Sandwich." So the Fair may have done its part in popularizing this sandwich not through one specific concessionaire, but through many.
1929 - Florenece A. Cowles wrote about the history of the club sandwich in her cookbook Seven Hundred Sandwiches, published in 1929:
Who invented and christened the club sandwich? And how, why, when and where? No authoritative answers to these questions are available. One legend has it that a man came home late and hungry from his club one night, raided the ice box and made himself a super-sandwich which he dubbed "club." Another says that the chef of some club made himself a reputation by devising this special type of comestible. Anyway, who cares, and what difference does it make? The club sandwich is here to stay. It is a meal in itself, and a meal which may have highly diversified component parts, as long as the principal specifications of toast, meat and salad ingredients are adhered to. Originally it was constructed on the toppling tower plan, but in any other shape it tastes as good and convenience now dictates a more open formation which may be readily attacked. The club sandwich may consist of anywhere from one to five stories. The foundation is always toast, but the superstructure depends on the maker's fancy--and the materials at hand. The sandwich should be eaten with knife and fork.
1930's - Some historians think that the sandwich was originally only a two-decker and that it originated aboard the double-decker “club cars” of our early trains in America that traveled from New York to Chicago in the 1930's and 1940's.
James Beard (1903-1985), American chef and food writer wrote the following about the Club Sandwich in his book, James Beard's American Cookery:
. . . it is one of the great sandwiches of all time and has swept its way around the world after an American beginning. Nowdays the sandwich is bastardized because it is usually made as a three-decker, which is not authentic (whoever started that horror should be forced to eat three-deckers three times a day the rest of his life), and nowadays practically everyone uses turkey and there's a vast difference between turkey and chicken where sandwiches are concerned.
-------------------------------------------------------------
Zelf reken ik me vooral tot de aanhangers van de ClubSandwich consumptivisten: zij die zich regelmatig tegoed doen aan deze driehoekige versnapering. Zoals in de lobby van het Mercure hotel in afwachting van de chauffeur die me naar Accra gaat rijden vanmiddag.
Vanochtend een klein rondje gelopen op het strand achter het hotel. Tussen de schelpenrapers en bedelende kinderen door in de tropische klamme hitte die een echte wandeling niet aantrekkelijk maakt. Het strand heeft potentie maar zwemmen is met het oog op de golven en verraderlijke stromingen niet aan te raden. Daarvoor heeft het hotel een groot zwembad, dat vandaag vol ligt met Togolais en Europeanen. En de clubsandwich was heel behoorlijk. Voor een betere: hotel Tropicana in Maputo;)
vrijdag, juni 19, 2009
dieter in togo
onder de palmboom in het Mercure. Het is weekend, live muziek van een donker driemansorkestje, het voornamelijk Europese hotelpubliek geniet van een koud biertje. Het beste in Franstalig Afrika: het ontbijt. Warme croissants, pain aux raisins. Franser dan Parijs;), Morgen met de auto naar Accra.
maandag, juni 15, 2009
werken aan de Kroon
werken aan de Kroon
Originally uploaded by Poortje
zondag, juni 14, 2009
Passion The Hague Festivals
Na twee succesvolle edities, vindt de derde editie van The Hague Festivals plaats van 12 tot en met 28 juni 2009. In deze periode worden meer dan 200 bestaande en nieuwe evenementen gebundeld. Bekende namen zijn Festival Classique, Den Haag Sculptuur, Shopping Night, Nederlandse Veteranendag, Parkpop en dit jaar voor het eerst Roze Zaterdag. Zoals deze selectie al doet vermoeden: er is tijdens de festivalperiode voor ieder wat wils!
Vrijdagavond deze foto gemaakt na afloop van een feestje op mijn werk ter gelegenheid van een voetbaltoernooi met/tegen onze concollega Europese ontwikkelingsbanken. Live muziek in geheel Den Haag, waaronder deze jazz bij de Eeuwige Jachtvelden. Zaterdagmiddag Jazz in de Gracht langs de Avenue Culinaire, vandaag klassieke muziek op het Plein met Festival Classique. En zo is er tot en met 28 Juni dagelijks actie in de Haagse Binnenstad. Relaxed.
Vrijdagavond deze foto gemaakt na afloop van een feestje op mijn werk ter gelegenheid van een voetbaltoernooi met/tegen onze concollega Europese ontwikkelingsbanken. Live muziek in geheel Den Haag, waaronder deze jazz bij de Eeuwige Jachtvelden. Zaterdagmiddag Jazz in de Gracht langs de Avenue Culinaire, vandaag klassieke muziek op het Plein met Festival Classique. En zo is er tot en met 28 Juni dagelijks actie in de Haagse Binnenstad. Relaxed.
zondag, juni 07, 2009
boer dieter
Met aangepaste kledingkleuren. Zaterdagochtend in de Z3 op weg naar Noord-Nederland voor een autopuzzeltocht met Babylon, Niet zonder eerst even bij een collega in Tynaarloo het landgoed en de paarden te hebben bewonderd. Wat een rust en ruimte, en het boerenleven kabbelt voort: het veulen dat voor het eerst de wei ingaat met zijn moeder, de mest die afgehaald wordt voor een tweede leven elders. Puzzelritje niet gewonnen, een aparte tak van sport, afgesloten met een dinertje op de FAAM.
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
View this clip on Vimeo
-
Hi, I am back
